غم

غم)

من و غروب و غم ، تو طـعم مهـربان
من و دل غمــین ، تـو و صــفای جان

تو و همه سـکوت ، شـکفته بـر لبت
من و صدای غم ، به کنج شب نهان

من و غمت کـنون ، به غربتی اسـیر
تو چون پـرنـده ای ، میــــان آســمان

کنار شـهر غم ، نشــسته ام غمـین
بـه زیـــر چــادر ســــــیاه مـردگـــــان

تـو و شـــــــکفتن تـرنم نســــــــــیم
من و سرود غم ، ز گــوشــــه زمــان

من و شکـست دل ، تـو و همه غرور
منم چو ذرّه ای ، تـو دشت بیــــکران

تـو  و مـه و سـحر ، من و غم و فراق

«رهــا» شوم اگر ، رسـد ز تو نشـان